Të hënën pritet të nisë në Gjykatën e a Prevezës në Greqi gjyqi për vrasjen e 23 vjecarit shqiptar Emiljano, nga Erseka. Ai dyshohet se u vra në dhjetor 2007, ndërkohë që trupi i tij u gjet në 5 maj 2011 pranë një stalle në Amos Marmaron të Janinës. Sipas raportit të mjekut-ligjor, vdekja e të riut ka ardhur për shkak të thyerjeve të kafkës. Stalla i çoi oficerët te shoku i viktimës, i identifikuar si Sait alias Miço, i cili kishte qenë duke festuar natën e zhdukjes dhe pretendonte se ishte kthyer vetëm në shtëpi.
Miku jetonte vetëm 23.6 metra larg vendit ku u gjet skeleti. Sjellja e tij u konsiderua e dyshimtë pasi ai nuk raportoi kurrë në polici se kishte vërejtur ndonjë gjë në stallë. As erë e keqe e fortë nga dekompozimi i saj.
Autoritetet dolën në përfundimin se shoku i tij ishte ai që e vrau: “Nga faktet dhe në veçanti nga kombinimi i faktit që i akuzuari ishte personi i fundit me viktimën natën e datës 23.12.2007 dhe faktit se është gjetur pranë stallës në të cilën jetonte në atë kohë, konstatohet se sjellja e të akuzuarit vërteton veprën e vrasjes me dashje që i atribuohet”.
Autoritetet gjyqësore më tej deklarojnë se krimin e ka kryer në gjendje të qetë shpirtërore. Nga ana e tij, i pandehuri mohon çdo përfshirje në vrasjen e shokut të tij. Ai këmbëngul se ata u ndanë në natën fatale, duke injoruar lëvizjet e tij menjëherë pas. Që nga lëshimi i fletarrestit në vitin 2015, i akuzuari është arrestuar në vitin 2023 dhe ka 11 muaj që ndodhet në paraburgim. Sot ai është ulur në bankën e Gjykatës së Prevezës, 17 vite pas krimit.
I riu nga Erseka kishte humbur disa çanta me drogë gjatë kalimit në Greqi dhe kjo dyshohet si shkak për ngjarjen e rëndë.
Detajet e ngjarjes dhe dëshmitë
Një histori e frikshme e vrasjes brutale të një 23-vjeçari shqiptar, nga një bashkëpatriot i tij, i cili i mori jetën duke i thyer kafkën, lidhur, dhe hodhur në një stallë në Janinë dhe duke fjetur për 4 vite pranë eshtrave të, po ringjallet në sallat e gjyqit.
I akuzuari dhe viktima, dyshohet se, siç vlerësojnë autoritetet, kanë pasur mosmarrëveshje me sfondin e trafikut të drogës nga Shqipëria.
Në fakt, ndërsa në fillim 44-vjeçari dëshmoi si dëshmitar, më pas ai u kthye në i akuzuar, ishte arratisur në Shqipëri, por u arrestua 11 muaj më parë dhe u la në burg në Larisa.
Ditën e hënë nis gjyqi dhe 44-vjeçari shqiptar i shoqëruar nga avokati i tij, Alexandros Papaioannidis do të ulet në bankën e të akuzuarve për të dhënë përgjigje për këtë akt të shëmtuar për të cilin është caktuar masa e paraburgimit.
“Newsit.gr” përmes dosjes dhe deponimeve, shpalos kronikën e tmerrit në atë natë të acartë, në prag të Krishtlindjeve të vitit 2007 në Janinë ku 23-vjeçari shqiptar, sipas autoriteteve, pati një vdekje martire në duart e 44-vjeçarit.
Një krim i tmerrshëm që u zbulua katër vjet më vonë më 5 maj 2011 dhe ende është i mbuluar me mister…
Kronika e tmerrit që nisi me zhdukjen e të riut shqiptar përshkruhet me detaje në deklaratën e vëllait të tij: “Gjithçka nisi në nëntor 2007 kur vëllai im Emiljano na njoftoi se donte të largohej në Greqi si emigrant ilegal nga ku banonim ne Ersekë për të ardhur në Greqi. Por Emiljano na kishte thënë se për të kaluar në Greqi duhet të merrnin tre thasë të mëdhenj me hashash. Çantën ia kishin dhënë dy vëllezër. Ai do i sillte çantat me dy çuna të tjerë nga një fshat aty pranë. Ata filluan por në mes të rrugës në Gramoz kishte mot të keq dhe binte borë dhe ai i thirri këta djem dhe ata i thanë se meqë moti është i keq duhet t’i linte gjërat atje dhe të kthehej. Pas dy ditësh ai u kthye sërish me dy çuna të tjerë që nuk i dimë kush ishin dhe shkoi të merrte çantat. Por ai shkoi dhe ato nuk ishin aty, nuk i gjeti.
Ai thirri çunat, dy vëllezërit dhe u tha se nuk i gjeti çantat dhe u kthye në shtëpinë e tij. Sapo është kthyer në shtëpi, dy vëllezërit kanë filluar të thonë se ai e ka shitur mallin dhe e ka kërcënuar se do ta vrisnin dhe nga frika ka shkuar në Leskovik. Pas kësaj pas një muaji erdhi në Greqi, në Igumenicë ku punoi në një stallë dhe më pas erdhi në Janinë. Gjatë kësaj kohe ai u kap dhe erdhi përsëri derisa më 19 dhjetor 2007 u largua nga Leskoviku. Atëherë po flisnim me Emilianon në celularin e tij. Më 19 dhjetor 2007 ishte larguar nga fshati. Ai na tha se ka mbërritur në shtëpinë në Saranda Skalia dhe se jeton me disa shqiptarë
Më 21 dhjetor 2008 shkoi dhe punoi në kantier dhe erdhi në shtëpi më 22 Dhjetor dhe në 23 dhjetor 2007 të gjithë çubat ishin në një dyqan në Saranda Skalia duke pirë siç na thanë. Të tjerët zbritën më pas në sheshin e Pargi. Rrugës gjetën një klub nate dhe dy shqiptarë u larguan ndërsa njëri i dha të akuzuarit 100 euro për t’u ulur me Emiljanon. Të akuzuarin Emiljano e kishte takuar në një lokal nëpërmjet një shqiptari. Nga sa më tha, i akuzuari ka pirë një uiski dhe më pas në orën 12 të natës kanë dalë dhe i ka dhënë 20 euro për të marrë një taksi. Më bëri përshtypje sepse i akuzuari jetonte shumë afër me Emiljanon, ai shkoi me taksi ndërsa vëllai im dhe një tjetër në këmbë. Atë ditë kisha folur rreth orës 16:30 me vëllain tim. Më 24 dhjetor 2007, më mori një shqiptar që jetonin së bashku dhe pyeti motrën nëse policia e kapi Emiljanon, sepse ai nuk ishte kthyer në shtëpi. Më 25 dhjetor 2007 unë vazhdova ta telefonoja, por ai ishte i fikur.
Më 24 dhjetor 2007, një shqiptar më tha se i akuzuar gjithashtu nuk e dinte se ku ishte vëllai im. Ngaqë isha në ankth dhe vëllai im nuk po përgjigjej në telefon, më 2 dhe 3 janar 2008 erdha ta denoncoj të zhdukur dhe këtu më thanë të mos e denoncoja se ishte i rritur dhe më thanë se kishte shkuar diku tjetër por i thashë se po të kishte shkuar diku tjetër do të na kishte telefonuar. Në fund të janarit dhe në fillim të shkurtit, daja im kishte denoncuar dy herë zhdukjen e Emiljanos tek gazetarja Aggeliki Nikolouli.
Pastaj erdha sërish më 31 mars 2008 dhe më pas denoncova zhdukjen. Gjatë gjithë kësaj kohe po bëja vetë kërkime për të parë se çfarë personi është i akuzuari dhe kur më thanë që i akuzuari erdhi në Greqi, erdha edhe nga Italia, e ndoqa dhe më pas i dhashë informacionet në Polici. U thashë se i akuzuari ishte duke fjetur në stallën ku ishte gjetur vëllai im i cili tani ka vdekur. Të gjitha dyshimet janë tek i akuzuari dhe më bëri përshtypje fakti që ai u largua të nesërmen. Nga sa mësova, ai mohonte gjithçka në polici. E gjeta të akuzuarin dhe i thashë “më thuaj ku ta gjej, ku e vrave që t’ia bëj varrimin” dhe më tha “shko gjeje te ata që u ka borxh”. Unë i thashë që ti e di që ka para borxh dhe i pandehuri më tha që e di, e kam dëgjuar në Shqipëri. Që atëherë nuk e kam parë dhe nuk kam dëgjuar më për të. Vetëm një shqiptar u kap me drogë por nuk e di nëse është në rrjet. Të gjithë ata që kanë ndenjur me vëllain në shtëpi, përveç një personi, jetojnë në fshat”.
Nga dëshmia e kushëririt të pronarit të stallës ku u gjet skeleti i shqiptarit, zbulohet si për mënyrën se si u gjet skeleti, ashtu edhe për personazhin e të pandehurit shqiptar që njihej si “Miço”. Madje, ky dëshmitar i veçantë ka dhënë dy deklarata në njërën prej të cilave në mënyrë karakteristike thekson se: “Miço ishte shumë nervoz dhe inatosej lehtësisht për gjënë më të vogël për një arsye të parëndësishme. Nuk e di se çfarë mund të ketë ndodhur aty në stallë”, tha ai, ndërsa theksoi se: “Që nga viti 1971, babai im jeton në stallën në Ammos Marmaron në Bashkinë e Janinës. Stalla e babait është ngjitur me stallat e kushëririt tim. Pak kohë më parë një skelet njeriu u gjet pranë stallës së kushëririt tim. Skeleti u gjet në vend nga një punëtor që kushëriri im kishte punësuar për të pastruar. Nga stalla e kushëririt tim ka rënë çatia rreth vitit 2003 ose 2004 dhe që atëherë stalla nuk është përdorur. Kushëriri im ka sjellë në stallë një shqiptar që nga viti 1999, i cili e ka ndihmuar në punët e stallës. Emri i tij është “Miço”.
Kushëriri im e mbajti në punë për tre deri në katër vjet. Më pas, pasi ra çatia e stallës së kushëririt tim, “Miço” jetonte në një dhomë të mjerë në stallën e kushëririt tim. Kur kishim nevojë edhe për punë, unë dhe babai im e çuam të punonte në stallë. Derisa i ra çatia, “Miço” ka qëndruar gjatë gjithë kohës aty në stallë dhe meqë i ka rënë çatia ka qëndruar sërish aty shumicën e kohës, por kur është ishte mirë me paratë nga ndonjë punë, flijte në shtëpinë e ndonjë kushëriri të tij. E di që kishte qëndruar në shtëpi të tjera.
Kur i mbaronin paratë, “Miço” vinte e rrinte aty në stallë. E shihnim të vinte atje pa lejen e kushëririt tim, por na vinte keq dhe e lamë të qëndronte atje. Deri në dimrin e vitit 2011, pra rreth shkurtit të vitit 2011, “Miço” ishte ende aty duke jetuar në stallën e kushëririt tim. E mbaj mend sepse i fusja qengjat atëherë dhe ai ishte akoma aty. “Miço” në gjithë këto vite që jetonte aty në stallë, nuk kishte sjellë tjetër person për të qëndruar. Dua të theksoj se “Miço” pinte dhe çmendej dhe nuk dinte se çfarë bënte. E kishim fëmijë që kur e morëm dhe hante në shtëpinë tonë. Nuk mund ta di se çfarë ka ndodhur atje në stallë”.
Fillimisht për rastin si dëshmitar është thirrur i akuzuari Sait, apo “Miço”, por më pas në bazë të informacioneve të Policisë është kthyer në i akuzuar. 44-vjeçari, ishte arratisur në Shqipëri, por autoritetet arritën ta arrestonin 11 muaj më parë dhe ta çonin në burg për t’u gjykuar për krimin që sipas autoriteteve ka kryer. Që në fillim ka qenë refuzues dhe dëshmia e tij bazohet në logjikën “Nuk e di, nuk pashë, nuk dëgjova asgjë. Nuk e di se çfarë po më thua”. Në veçanti ai tha: “Kam rreth 14 vjet që jetoj dhe punoj në Greqi. Unë vij që nga viti 1998. Që kur erdha punoja te një tregtar me stalla që më kishte gjetur kur vija nga Shqipëria në këmbë. Aty punoja me delet dhe rrija në një kasolle. Sa për mua, shkoja e kthehesha në Shqipëri ku kisha të fejuarën time. Tani jam i martuar dhe kam një fëmijë në Shqipëri. Kam lënë stallat dhe jetoj diku tjetër. Unë jetoj me një zotëri ku ndihmoj babanë e tij të shtrirë në shtrat.
Stalla ku punoja u prish kur ra më shumë borë në vitin 2005. Emiljanon e kisha takuar në vitin 2007 në një kafene. Aty ishin edhe miqtë e mi të tjerë. Që atëherë kemi dalë 2-3 herë deri hera e fundit që e kam parë në dhjetor 2007 duhet të ketë qenë kur kemi dalë në një shesh me tre persona të tjerë. Që atëherë jam takuar me Emiljanon së bashku me një person tjetër për të cilin mësova se ndoshta ishte kapur për drogë”. I pyetur nga policia nëse viktima ka ardhur ndonjëherë në stallë, ai është përgjigjur: “asnjëherë”, ndërsa i pyetur nëse dinte për zhdukjen e tij, ai tha: “Po, e di. Pas pesëmbëdhjetë ditësh më gjeti vëllai i tij, erdhi në Shqipëri dhe më gjeti. I tregova se çfarë ndodhi që ishim në një shesh bashkë dhe më pas ai mori një taksi në shtëpi. Në Shqipëri erdhi dhe policia shqiptare më gjeti, i thashë çfarë ndodhi dhe u largova. Pas prill-maj kur u ktheva shkova përsëri në kasolle, erdhi policia greke dhe më gjeti.
Ishte viti 2008. Dhe për këtë thashë të njëjtën gjë, se ishim në shesh dhe pastaj e lashë të merrte një taksi dhe u largova. Që atëherë askush nuk më shqetësoi më, as vëllai i Emiljanos dhe as Policia”. Policia vazhdoi të pyeste për skeletin që u gjet vetëm pak metra larg vendit ku flinin shqiptarët, më 6 maj 2011. Dhe në këtë rast i akuzuari deklaroi injorancë të plotë: “Nuk kisha kuptuar asgjë dhe as kisha nuhatur gjë që të shkoja të shihja aty. Nuk e di se çfarë mund të ketë ndodhur. Po ju them edhe një herë që askush tjetër nuk kishte ardhur në stallë me mua, as miqtë e mi, po kështu as Emiljano. Për shkak se kam vite që jam në Greqi, flas dhe kuptoj shumë mirë greqisht. Ju them sërish se nuk kam asnjë lidhje me këtë ngjarje”.
Të hënën nis gjykimi për këtë çështje të tmerrshme me të pandehurin shqiptar, i cili do të shkojë në gjykatë i shoqëruar nga avokati i tij, z. Alexandros Papaioannidis, i cili tregon për “Newsit.gr” dhe “Newspost.gr” se: “Klienti im nuk ka lidhje me krimin e atribuar ndaj tij “vrasje”. Provat në dosje janë të paplota dhe sigurisht që nuk mund të mbështesin akuzën. I vetmi element që lidh klientin tim me krimin është distanca prej 23.6 metrash nga vendi ku u gjet i ndjeri. Nuk ka asnjë provë tjetër në këtë rast. Një njeri që vret nuk e lë kufomën njëzet metra larg vendbanimit të tij. Nuk ka asnjë dëshmi, asnjë provë tjetër. Shtatëmbëdhjetë vjet më vonë do të shohim se çfarë provash do të paraqiten në gjykatë dhe jam i sigurt se ai do të shpallet i pafajshëm. Vrasësi i vërtetë është duke ecur i lirë”.
